Zwi Schüelar hend am huimgong gschtritte wie d’ Beattlar. Aältra Kurgast, wo schu öfters z’ Oberschtdoarf gwea isch und de Dialekt schu a wink kennt hot, heart no, wie dr ui seit: „Du bischt a dumma Siech, a gonz a dumma Siech, a bleda.“ No seit dr ondr weile druff: „Und du, du bisch no viel dümmer as isre Hearelit, wo it amol wissed, was a Ox isch.“
Wo dr olt Schoch no im Gmuindsrot gwea isch, hebba seile uis weare, wo und wie ba de nui Turnhalle hi büe will. Ja, ma het an Beschluß hong seile, daß ba se ibrhöupts büt. Schoche Max hot de gonz Ziit schu a wink knurred, zmol muit a gonz zoaneg: „Itz müeß ba deana no a Puzzegäggelarhitte hibüe, schtatt daß ba deana ’s schaffe leane tät.“
Hanebergs Philipp hot am Seealpsea gfisched. Zmol zockedes a dr Anglschnüer und a drilled en öu schu rüf. An Moardskerle hotta vrdwischt. Itz hotta kuin Keschar kett. Was tu? A wirften halt rüs uffs Weagele, fochten mit de Händ und höutem an Briegl uf de Grind. Itz isch neabedett a Fräulein uf em Bänkle ghocked un dear hot des it gfalle. No seit se zü’nem: „Gibt es denn keine humanere Art, den Fisch zu töten?“ Muit Philipp: „Jo des gäb es sicher, aber bu is dohomm sind ses it ondrscht gwendt.“
Hanneslars Hannes hot namma a Holz gschtohle khett. No hotten dr Birgarmaischtr vorglade uffs Rothüs, aber ’s Hannesle isch it gange. Itz will a it kumme isch, hobba de Gmuinsdinar na gschickt mit der Adrohüng, wenn a it kumm, no laß ban hole. Desch em Hannesle glii gwea, a isch it nüf. Itz wie‘s dr Teifl will, hotta weags a ondre Sach seal nüf miesse zum Birgarmaischtr. Wie na bum Brack dinn schtoht, schwätzt en dea glei druff a, worum as a it kumme sei: „Hosch amend denkt, dea kabr de Buggl na rütsche?“ „Des it,“ hot ’s Hannesle gseit, „nammas hobr schu denkt, abr it so wit nüf.“
Wilde Fronze hobba amol gfroged, wer denn dr Schtärkscht im Doarf sei. No hotta gmuit: „Dr Schtärkscht im Doarf isch ming Brüedr Liese, aber mit mir hot dea grad reacht z’tind.“